रात फुलेको याम : ‘जनयुद्ध’को आँखीझ्याल

……………

पुस्तकः रात फुलेको याम
लेखकः दीपशिखा
प्रकाशकः साङ्ग्रिला पुस्तक प्रा.लि.

………………

यो पूर्णत एकपक्षीय उपन्यास हो । यसको सम्पूर्ण शब्दहरु माओवादी युद्ध र सो युद्धमा संलग्नहरुलाई ‘क्लिन चिट’ थमाउने उद्देश्यका साथ लेखिएका छन् ।

-किरण दाहाल

२०६२/६३ सालको जनआन्दोलन पश्चात देशमा केही ठूला परिवर्तन भए । गणतन्त्रको घोषणा भयो । धर्म निरपेक्षता र संघियता संविधानमै उल्लेख भयो । यो परिवर्तनको जगका रुपमा दशबर्षसम्म युद्ध लडेको तत्कालीन पार्टी नेकपा माओवादीको युद्धमाथि धेरै दस्तावेजहरु लेखिइसकेका छन् । उसका राजनीतिक उतारचढाव पनि सतहमा आइसकेको छ । तर, युद्ध–कौशलका कैयौं रहस्यहरुमा अहिले पनि धेरैको चासो छ । चासो राख्नेहरुलाई थाहा छ, त्यो युद्ध केटाकेटीको भेट्टाईभेट्टाई खेलजस्तो थिएन । आखिर कस्तो थियो त त्यो युद्ध ? काठमाण्डौंका अभिजातहरुको मूल्याङ्कनभन्दा त्यो कति र कुन अर्थमा फरक थियो ? यस्ता प्रश्नहरुको उत्तर पाउन सकिन्छ, दीपशिखाको उपन्यास ‘रात फुलेको याम’मा ।

विजयकुमारको ‘खुसी’: बडप्पनको बकपत्र

किशोर दहाल

अध्ययन र अनुभवले खारिएका पत्रकार विजय कुमारबारे ‘कामना सिने मासिक’ले २०४५ सालतिरै यस्तो लेख्योः “नेपाल टेलिभिजनका सुपर स्टार विजय कुमार, जसका आँखाहरु कुनै अर्कै दुनियाको सपना देखिरहेझैं प्रतीत हुन्छ ।” (पेज न. ११०)

विजय कुमारलाई विनोद चौधरीले भन्थेः “चानचुने मानिस हो र तपाईं ? विनोद चौधरीले बान्ता सोहोरेको मानिस पो हो त ?” (पेज न. १४०)

र, विजय कुमार त्यो हो, जसले आफ्नै बारेमा यस्तो लेखेः “टाउकोमा गोली खाने सम्पादकको साटो कुनै घटिया सम्पादकका साथ करिअर सुरु गरेको भए, त्यस्तो हुने थिइनँ,जस्तो भएँ । (पेज न. २६८)

यी सन्दर्भले विजय कुमार को हुन्, कस्ता व्यक्तिसँग संगत गरे र कस्ता व्यक्तिको स्कुलिङले आफुलाई खरो बनाउँदै लगे भनेर बुझ्न सकिन्छ । यद्यपी यो बुझाई पर्याप्त भने हुने छैन, केबल झल्को पाउन सकिन्छ ।

उनै विजय कुमारले आफ्नो जीबनका आरोह–अबरोह समेटेर पुस्तक लेखेः ‘खुसी’ ।